วันนี้เปิดดูรายการคนค้นฅนทาง youtube ตอนที่น้องธันย์เค้ามาออกรายการ
น้องธันย์นี่เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อายุแค่ 14 ปี แต่ความคิดดีกว่าผู้ใหญ่อีกหลายๆ คน
น้องธันย์ประสบอุบัติเหตุตกลงไปในรางรถไฟฟ้าที่สิงคโปร์จนทำให้ขาขาดทั้งสองข้าง แต่น้องเค้ากลับไม่มานั่งทุกข์ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เค้ายังกลับมองว่านั่นเป็นสิ่งที่ดีมากๆ สิ่งนึงในชีวิต เพราะน้องเค้าได้ผ่านบททดสอบที่หนักเอาการ เนื่องจากน้องเค้าอยากเป็นจิตแพทย์ เรื่องแบบนี้จึงเป็นสิ่งที่จิตแพทย์ควรจะผ่านมันไปได้
แต่สิ่งที่น่าชื่นชมก็มาจากตัวคุณพ่อของน้องธันย์ด้วย ที่มีการมองชีวิตอย่างเข้าใจ คุณพ่อสอนน้องธันย์เสมอว่า "เสียใจได้แต่อย่านาน" แล้วก็กลับมายอมรับความจริงที่เกิดขึ้น ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ถูกต้องมากๆ ถ้าคนเราสามารถเข้าใจความเป็นจริงได้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่แน่ไม่นอน ก็ไม่เห็นจะต้องมาเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา มันก็เป็นแบบนี้แหละ ทำทุกอย่างให้ดีที่สุดก็พอแล้ว
อีกคนที่เปิดดูคือ โก๊ะตี๋ เราก็เพิ่งรู้ว่าชีวิตของโก๊ะตี๋ที่มาเปิดร้านข้าวมันไก่ชื่อ โก๊ะข้าวมันไก่ เนี่ย มันมีที่มาที่ไป เพราะโก๊ะตี๋ต้องหาเงินมาดูแลครอบครัวเดือนๆ นึงแสนห้าหมื่นบาท มันเยอะมากๆ แล้วต้องเลี้ยงพี่น้องอีก 20 ชีวิต ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยอะ
แล้วพอได้มาเปิดดูรายการ SME ตีแตก ที่ โก๊ะข้าวมันไก่ มาออกรายการ ก็ยิ่งรู้สึกชื่นชมในความตั้งใจจริงของโก๊ะตี๋ ที่ใส่ใจในสิ่งที่ตัวเองทำ ข้าวมันไก่นี่ก็ตั้งใจ ใส่ใจในทุกๆ รายละเอียด ทุ่มเทให้กับงานมากๆ ดูแล้วก็อยากจะไปอุดหนุนเลยนะเนี่ย :)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น